Hoe die pot verf naast mijn bed was terecht gekomen; ik wist het niet. Als ik het geweten had, dan had ik ‘em waarschijnlijk ook niet omgestoten. Vervelender was dat de verf zich aan de zwaartekracht onttrok en zich in bolletjes door de lucht verspreidde.
Ik sprong op en rukte het dakraam open in de hoop dat de bolletjes zo zouden verdwijnen. In lichte paniek besloot ik de slaapkamer maar helemaal te verlaten; verf inademen kan nooit bevorderlijk zijn voor de gezondheid. Ik trok de deur achter me dicht. Godzijdank, veilig.
Shit. Eline ligt nog in de slaapkamer. Die ligt daar nu verf in te ademen. Ik moet haar waarschuwen! Maar Eline houdt er niet van als ik haar ’s nachts wakker maak. Die wordt daar retesacherijnig van. Maar in deze situatie?!
Wacht eens even… bolletjes verf die door de kamer zweven… zweven er wel bolletjes verf door de kamer?
Nee, natuurlijk zweven er geen bolletjes verf door de kamer. Zelfs niet één. Ik liet Eline lekker slapen en ging maar weer naar bed.
