Herman op de vleeswijzer

‘Hè bah, er zit allemaal Herman op mijn vleeswijzer!’

Deze cryptische opmerking van Bente riep nogal wat vraagtekens bij mij op. Het ging niet zozeer om ‘Herman’, als wel om de vleeswijzer. Met ‘Herman’ was ik ondertussen bekend geraakt; een paar weken geleden kwam Bente met een bakje prut thuis van school. Het bakje prut was ‘Herman’, het ‘vriendschapsbrood’.

Het prutje moest op bepaalde dagen gevoerd worden met suiker, meel, eieren, melk etc. en zou al doende een bal deeg gaan vormen die in de oven tot een soort brood gebakken kon worden. Voor het ovenrijp was, moesten er nog wel een paar porties worden afgehaald en die moesten weer aan vrienden worden gegeven. Vandaar waarschijnlijk de term ‘vriendschapsbrood’.

Bij Bente is het voeren van Herman al twee weken geleden gestagneerd. De bak met deeg staat wel ergens, maar ik geloof niet dat er nog van een vriendschapsbrood gesproken mag worden. Ik zou er zelf in ieder geval niet meer van durven eten. Laat staan dat ik het m’n vrienden zou geven…

Vriendinnetjes van Bente zijn waarschijnlijk succesvoller; er komen in ieder geval weer nieuwe bakjes prut onze kant op. Een ervan was in Bentes tas opengegaan en over haar ‘vleeswijzer’ heengelopen.

‘Hoezo, vleeswijzer?’ vroeg ik dus. ‘Gewoon’ luidde Bentes bitse antwoord. ‘Hoe kom je aan die vleeswijzer?’ vroeg ik nog eens. ‘Gewoon, gekregen’, antwoordde ze nogmaals kortaf. Doorvragen leverde niks op. Bente volhardde in geërgerde antwoorden die geen enkele informatie toevoegden… En ineens werd ik boos.

‘En nu heb ik er verdomme genoeg van: hoe kom je aan die vleeswijzer?!’

riep ik getergd, terwijl ik met een broodtrommeltje op het aanrecht sloeg.

Bente riep op jammerende toon: ‘Van juffie, nou en?!’

Ik (nog steeds boos): ‘maar hoezo? En heeft iedereen dan zo’n vleeswijzer gekregen?!’

Bente (huilend): ‘Jaahaa. Die heeft juffie van de supermarkt meegenomen!’

Ik (verbijsterd): ‘Voor iedereen?!’

Bente (gefrustreerd): ‘Ja! Behalve voor de vegetariërs.’

Ik (rustig): ‘Ok, nou dat wilde ik gewoon even weten.’

Maar ik realiseerde me, dat ik nog geen steak wijzer was.