plaatsmaken

Op de dag dat ik mijn vriendin leerde kennen, zette ik een punt achter een affaire met een leuk meisje. Het stoorde me dat ik haar niks meer te vertellen had, maar wel steeds bij haar in bed kroop. Dat voelde wel lekker, maar niet goed. Voor alle duidelijkheid: ik stopte niet omdat ik die dag mijn vriendin zou ontmoeten. Dat wist ik immers nog niet. Maar een halve dag na mijn besluit was ze daar opeens: mijn vriendin. Nu, bijna drie jaar verder, heb ik mijn huur opgezegd en ben met haar gaan samenwonen.

Een paar dagen geleden liep ik voor een laatste inspectie door mijn oude woning. Er lag een briefje op de mat. Het was van het leuke meisje van drie jaar terug dat niet mijn vriendin is geworden. Ik had haar sinds die ene dag nog wel eens gezien, maar nooit meer echt gesproken.

Of ik haar even terug wilde bellen. Ze wilde wat weten over de buurt. Ze wilde in mijn oude huisje gaan wonen: ‘Ik zag het in de woonkrant staan. Pas toen ik de straat inliep, realiseerde ik me dat jij daar woonde.’