‘Fiets aan ‘t jatten?!’ roept een van de twee hangjongeren. Ze zien me nu al zeker vijf minuten over de schroothoop voor Arnhem Centraal dolen. Ben alwéér vergeten waar ik mijn rijwiel heb gestald! Het lukt me niet het duo spitsvondig van repliek te dienen.
Het gebeurt vaker dat ik mijn fiets hier kwijtraak. Meestal duikt ze op wanneer ik net in gedachten de dief mishandel die haar gestolen heeft. Dit keer word ik zelf voor een latente dief aangezien, maar mijn tweewieler blijft weg.
-Het heeft te maken met gebrek aan aandacht!- Hield ik mezelf een tijdje geleden verwijtend voor. -Je pleurt die fiets steeds achteloos in een rek!- Sindsdien zet ik haar met de aandacht van een zenmonnik weg.
Een paar keer werkte dat aandachtige stallen. Maar na een tijdje regen al die bewuste parkeermomenten zich aaneen tot een directory vol naamloze, ongedateerde bestanden; –O nee, hier heb ik mijn fiets een andere keer bewust neergezet, maar waar staat ze nu?!-
Deze keer is het wel erg cru. Ik loop hier godverdomme nu al tien minuten rond!!! Opeens valt het kwartje...
Ik ben de laatste keer naar het station gelopen.
Defenceless
12 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten