Jammerbuks

Nico vertelde dat hij bij een optreden van Spinvis weer eens iemand op een jammerbuks had zien spelen. ‘Een ‘jammerbuks’? Wat is dat joh?!’ Ik vond het een hilarische term. ‘Ik zie dat je nog steeds hard om je eigen grappen lacht’ , zei Nico schamper. ‘Twee jaar geleden in Antwerpen heb je dat ding zelf zo genoemd.’

Ik wist niet waar hij het over had. Het bleek om een soort viool te gaan met een trompet eraan. Volgens mijn goede kameraad had ik het instrument ‘jammerbuks’ gedoopt en er een Olivier Bommel-verhaal bij gefantaseerd. Heer Bommel had zich, ondanks waarschuwingen van zijn jonge vriend, met dit vermaledijde instrument naar een parallel universum gemusiceerd waar alles slecht afloopt... Of iets dergelijks.

Ik kon me er niks van herinneren. Maar het zal wel waar wezen. Zoiets verzin je niet. Het stelde me wel gerust dat ik ook om mijn eigen grappen lach wanneer ik niet weet dat het mijn eigen grappen zijn. Ik pas schijnbaar goed bij mezelf.