Ik keek de naderende automobilist recht in zijn tronie. Hij leek me het type dat me geen voorrang zou verlenen. Zo’n jongen die zijn medeweggebruikers op dictatoriale wijze aan zijn eigen verkeersregels onderwerpt. Iemand aan wie je graag de middelvinger wil geven, maar waarvan je weet dat hij die waarschijnlijk met een vuist beantwoordt… ‘Aan de kant’ straalde hij uit.
Dit alles schoot –niet noodzakelijkerwijs in deze volgorde- door mij heen terwijl ik op mijn fietsje over de rotonde reed en de blik ving van dit aanstormende rallytalent. Ik stond er versteld van dat mijn brein in zo’n korte tijd zoveel vooroordelen kon aanmaken.
Mijn vooringenomenheid bleek overigens niet geheel misplaatst: ik kon ternauwernood remmen terwijl het heerschap vlak voor mij de rotonde opschoot. Hij had me inderdaad geen voorrang verleend.
Terwijl ik hem verontwaardigd nakeek zag ik het pas:
hij bestuurde een lesauto!
Ik kon nog net zien hoe zijn bijrijder de handen desperaat in de lucht wierp.
Mijn gevoel voor rechtvaardigheid was meer dan hersteld. Met een tevreden glimlach vervolgde ik mijn weg.
Defenceless
12 jaar geleden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten