Onopgehelderde mysteries

Volgens Anton Tsjechov moet een een geweer dat in het het eerste bedrijf van een toneelstuk aan de muur hangt, in het vijfde bedrijf afgaan. Alles moet een functie hebben.
Het leven zelf kent – als een slecht toneelstuk- deze wetmatigheid niet. Soms maak je - net als ik vanavond - iets mee waar je verder niks mee kunt. Er is alleen die ene gebeurtenis. Wat er aan voorafgaat is onduidelijk, wat er op volgt zul je nooit weten.

Ik slenterde net door het schilderachtige decor van het stadje Enkhuizen. Een mooie, warme avond voor de tijd van het jaar. Desalniettemin was het rustig op straat, het toerismeseizoen is immers net ten einde. Terwijl ik liep te mijmeren, passeerde ik een auto. Het was een grote, ogenschijnlijk dure Mercedes. De bestuurster stapte net uit om van plaats te wisselen met haar passagier. Door het bijrijdersportier wierp ik terloops een blik naarbinnen. Mijn oog viel nog net op de kont van de bestuurster.

Stop. Wacht even. Rewind. Nog een keer.

Mijn oog werd getroffen door de grote, witte, BLOTE KONT van de chauffeuse!

Het was een onverwachte en ongewenste traktatie: een corpulente dame, die, om onduidelijke, nooit op te helderen redenen, in haar blote bips (de rest van haar kledij leek compleet) midden in een dommelend stadje van plek wisselt met haar passagier.

Een tiental beduusde stappen verder keek ik nog even om. De wissel was voltooid. In het bedeesde lantaarnlicht, dat nu net zo goed romantisch kon zijn, was het duo onzichtbaar in de alweer donkere Mercedes.

Wie waren deze mensen? Hoe kon het tot deze ongebruikelijke gang van zaken komen? Hoe ging het verder?

Geen idee! Deze bips gaat nooit af.