Zum kotzen

Een geweldig idee van Rick om mij mee te nemen naar een vriend in Keulen. We hadden een fantastische nacht in de metropool aan de Rijn. De dag erna op het domplein had ik aanmerkelijk minder plezier. De atmosfeer drukte zwaar op mijn schedeldak en ik moest er alles aan doen om mijn maag over te halen zich aan de wetten van de zwaartekracht te houden. Ik werd al een paar uur achtervolgd door een hinderlijke kater.

De vreemde act die een koddige Afrikaan voor mijn neus uitvoerde, maakte het allemaal niet gemakkelijker. Onder het oog van een toegestroomde menigte Weihnachtsmarktbezoekers zette hij een anderhalveliterfles water aan zijn mond en begon te lurken. Hij stopte niet voor de laatste druppel in zijn keelgat was verdwenen. De man grijnsde clownesk naar het publiek en spoog een straaltje tussen zijn tanden op het domplein. Nogmaals spoog hij en nog eens en alras veranderde hij in een soort wandelende fontein.

Hoewel deze Afrikaan het braken tot een nobele kunst had verheven, nam mijn gevoel van welbehagen er niet door toe. Iets te eten zou me wellicht goed doen.

Onze Duitse gastheer nam ons mee naar het Brauhaus ‘Früh’ vlak naast de Dom. Tot mijn verbazing was het immense pand van kelder tot zolder gevuld met bierdrinkend volk. Het was pas half twee! Was dit wel de juiste plek om me van mijn kater te ontdoen?

De ober meldde zich weldra aan onze tafel. ‘Was soll es sein, Jungs? Drei Kölsch?’ Ofschoon we iets in de orde van Mineralwasser en Orangensaft bestelden, leek de ober iets heel anders te verstaan. ‘Also, drei Kölsch!’ bevestige hij onze niet gedane bestelling en beende weg. Rick reageerde verontwaardigd. Onze Duitse vriend haalde zijn schouders op en legde zich bij het lot neer. Ik besloot hetzelfde te doen. Dit leek me het moment om de mythe te verifiëren dat alcohol de beste remedie is tegen een kater.

Het bier bleek inderdaad een redelijk heilzame werking te hebben, dat wil zeggen: mijn kater nam langzaam in hevigheid af. Mythe bevestigd dus? Nee, dat niet. Even later op het toilet zag ik vlak bij de deur een plasbak die op borsthoogte hing. Vreemd. Er zaten twee handvatten naast. Raar. Terwijl ik het fenomeen wat beter in mij opnam, begon ik het langzaam te begrijpen... Deze bak is er voor mensen bij wie meer drinken niet helpt tegen een kater.