Biologiseren

Guerilla gardening. Ik las er onlangs over op de blog van een vriendin. Engelse jongeren begonnen uit onvrede hun kale leefomgeving op te groenen. Een vluchtheuvel werd ’s nachts beplant met fleurige bloemen en ander welriekende fauna. Ergens anders trok iemand in een grauwe buitenwijk tegels uit een fantasieloos trottoir en pootte daar wat veldbloemen. Een kind kan de was doen. Ik was oprecht geroerd door deze lieftallige vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid. Verbeter de wereld begin met je stoep...

Wat doe ik eigenlijk voor tastbaars om mijn wereld te verbeteren? Vroeg ik me af. Tot mijn teleurstelling kon ik zo snel niets bedenken.

Tot ik zojuist in de Albert Heijn stond. Bij deze grootgrutter schuif ik stelselmatig de biologische producten naar voren in de schappen, goed in het zicht van de consument. Soms leg ik biologische waren ook voor hun niet biologische broertjes. Mijn kleine bijdrage aan de biologisering van onze samenleving.

Op kwade dagen voel ik wel eens de behoefte om verder te gaan: de Monsanto-mais onder de schappen wegwerken, gaatjes prikken in pakjes met paling, legbatterij-eieren net wat te hard terugzetten in de schap, pindakaas smeren aan blikken knakworstjes... maar dan begint het me toch teveel op guerilla shopping te lijken.